z okazji Światowego Dnia Młodzieży
w Kolonii w sierpniu 2005r.
Drodzy Przyjaciele!
Pochodzimy i mieszkamy w Oświęcimiu – w miejscu o trudnej historii, znanym pod nazwą Auschwitz. Uczestniczyliśmy w spotkaniach organizowanych przez Centrum Dialogu i Modlitwy, w ramach których studiowaliśmy tematykę obozową oraz słuchaliśmy relacji Świadków tamtych czasów. Jesteśmy wdzięczni za te spotkania, co wyraziliśmy razem z naszymi niemieckimi i austriackimi kolegami pisząc listy do byłych Więźniów z okazji 60-tej rocznicy wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau.
Przyszło wiele pięknych odpowiedzi, z których fragmenty chcielibyśmy w tym miejscu Wam zaprezentować. Posłuchajcie opowieści o cierpieniu, śmierci i bólu, ale jednocześnie o nadziei i wierze tych, którym przyszło przetrwać obozowe piekło i ku czci tych, którzy sami przemówić już nie mogą… Niech te słowa staną się świadectwem i drogowskazem w budowie „cywilizacji miłości”…
Krótko o historii obozu:
Auschwitz stał się dla świata symbolem terroru, ludobójstwa i Holokaustu. Utworzony został przez hitlerowców w 1940 roku w okupowanym Oświęcimiu przemianowanym na Auschwitz. Początkowo w obozie wiezieni były i ginęli Polacy. Później osadzono w nim również radzieckich jeńców wojennych, Cyganów oraz więźniów innych narodowości. Od 1942 roku obóz stał się miejscem największego masowego mordu w dziejach ludzkości, dokonanego na europejskich Żydach w ramach hitlerowskiego planu całkowitej zagłady tego narodu. Ogólną liczbę ofiar Auschwitz szacuje się na 1,1 do 1,5 mln ludzi. Większość, przede wszystkim masowe transporty Żydów przywożone od 1942 roku, zginęła w komorach gazowych Brzezinki. Uczcijmy ich minutą ciszy…
***
Niech przemówią Ci, którym dane było przeżyć…
Ilustracja I- O cierpieniu i obozie
„Okrucieństwo wojny przechodziło granice ludzkiego pojęcia i poznania. Naziści niemieccy zbudowali fabryki śmierci- obozy koncentracyjne, miejsca poniżenia i zagłady, gdzie wśród nieopisanych mąk psychicznych i fizycznych ginęli ludzie.”
„Na rampie w Oświęcimiu następuje selekcja. Matka nie chce oddać dziecka. W tym samym dniu zostaje wraz z nim uśmiercona i spalona w krematorium. (…) 21 stycznia 1944 roku Ojciec ginie zagazowany i spalony w krematorium. Trudno jest opisać, w jak tragicznych warunkach współwięźniowie ginęli, gnani po bezdrożach, bez jedzenia i picia, bici i maltretowani, zastrzeleni, wrzucani do rowów. (…) Ginęli w komorach gazowych oraz od kul i uderzeń kija tylko dlatego, że byli Żydami. „Lekarz” Józef Mengele, kierujący w obozie selekcją, decydował wskazaniem palca, kto może jeszcze żyć, a kto musi zginąć.”
Ilustracja II- O nadziei
„Nigdy nie traciłem nadziei”
„Pamiętam ich miłość wzajemną, czepianie się najbardziej nikłych iskier nadziei na możliwość przetrwania, zachowania swego człowieczeństwa w warunkach piekła na ziemi, uratowania najdroższych.”
Ilustracja III- O wierze
„Pamiętam ich wiarę w lepszy świat, upragnienie życia- i resztkami sił, umierającymi oczyma przekazywane błagania o pamięć o nich, że kiedyś tu byli wśród nas, ludzi, i tak bardzo pragnęli być, istnieć na tym świecie.”
„W obozie straciłem kontakt z Bogiem.”
„Ci, którzy wierzą w Boga, nie mają nigdy do Niego żalu.”
Ilustracja IV- Wnioski
„Z głębi naszych umęczonych serc wyrywa się od dawna zduszony krzyk. Nigdy więcej nie dopuścić, aby taki obłąkany scenariusz miał się powtórzyć gdziekolwiek i w stosunku do kogokolwiek. Skuteczną barierą musi być przekazanie młodym pokoleniom bagażu naszych tragicznych doświadczeń wraz z gorącym apelem, aby działali tak szeroko, jak jest to możliwe w kierunku oczyszczenia umysłów ludzkich z bakcyla nietolerancji, nienawiści.”
„Auschwitz stał się symbolem Holocaustu i o tym świat nie może zapomnieć. Musimy o tym głośno mówić młodzieży, dla której obóz oświęcimski jest już tylko muzeum. Należy młodym uświadomić, ze to ludzie ludziom zgotowali taki los.”
Ilustracja V- Prośba do młodzieży
„Nie przestańcie być świadkami tych, którzy zginęli.”
„Wykreślić trudne fakty z pamięci zbiorowej i jednostki jest po prostu niebezpieczne. Bez przeszłości nie ma przyszłości.”
„Młodym zaś, kiedy na początku 3-go tysiąclecia stara Europa się jednoczy. Kiedy otworzyły się granice, kiedy dzięki nowoczesnym środkom komunikacji zmniejszają się odległości, chciałabym przekazać: spotykajcie się, żeby się lepiej poznać, rozmawiajcie ze sobą, żeby się lepiej rozumieć, uczcie się szanować innych, nawet jeśli ich wygląd i sposób myślenia są inne od Waszych, a dzięki temu, żebyście nie musieli przeżywać dramatu naszego pokolenia.”
„Nie dopuśćcie do tego, by nienawiść znalazła miejsce w Waszych młodych sercach. Kochajcie ludzi bez względu na kolor ich skóry, rasę, wierzenie czy zapatrywania polityczne.”
***
My, ludzie młodzi, którzy wkrótce będziemy mieć duży wpływ na losy świata i, jak powiedział Jan Paweł II, to od nas w dużej mierze zależeć będzie przyszłość, obiecujemy tym wszystkim ludziom, którzy cierpieli i umierali w obozach koncentracyjnych, iż będziemy pamiętać o historii, przekazywać ją kolejnym pokoleniom, wyciągać z niej wnioski i starać się nie popełniać tych samych błędów z przeszłości, które doprowadziły do potwornych tragedii. Tylko wtedy świat stanie się miejscem, gdzie panuje Radość, Miłość, Sprawiedliwość, Pokój i Wiara.
Młodzież z Oświęcimia
Projekt powstał w Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu. Na stronie internetowej (www.cdim.pl) można znaleźć więcej tekstów, np. z korespondencji między młodzieżą a Świadkami czasu.
Zapraszamy młodzież, która chciałaby podpisać orędzie, do Centrum Dialogu i Modlitwy (ul. Kolbego 1, Tel. (033) 8431000). Przygotowaliśmy specjalną księgę dla was.
Maksymilian Kolbe Werk w Niemczech pomagał nam nawiązać kontakt z wieloma byłymi więźniami, za co bardzo dziękujemy.