Wystawa Biblioteki Pokoju Muzeum Antywojennego Kościoła Ewangelickiego Berlina Brandenburgii

Machina zagłady Hitlera pracowała wydajnie i bezlitośnie. To świadczy o jej niewyobrażalności. Przede wszystkim we wschodniej Europie pracowała „skutecznie”: po dawnej bogatej kulturze żydowskiej dzisiaj prawie już nie pozostał ślad. Dokumentami tej eksterminacji/tego zniszczenia są zdjęcia z getta warszawskiego 1941- 1945, które w większości zostały wykonane przez niemieckich żołnierzy. Fotografie pokazują w żywych obrazach „zwykłą codzienność” w getcie: głód, szykany i eksterminację. Z około miliona ludzi, stłoczonych na niewielkim terenie, prawie nikt nie przeżył. Od 1942 roku większość mieszkańców getta była deportowana do niemieckich obozów zagłady w Bełżcu, Sobiborze i Majdanku, gdzie została zagazowana.

W tym roku przypada 80. rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim, które było największym zbrojnym zrywem Żydów i Żydówek podczas II wojny światowej.

19 kwietnia 1943 r. rozpoczęła się heroiczna walka żydowskich powstańców przeciwko planowanej przez siły SS i policji akcji likwidacyjnej. W dniu wybuchu powstania, w święto Pesach, na terenie getta przebywało 50 tysięcy osób. Bojowników było 1000. Walczyli z niemieckimi żołnierzami, dysponującymi przewagą liczebną i w uzbrojeniu. Prawie wszyscy stracili w nim życie i tylko niewielu udało się uciec.