22 lipca 1986 r. odbyło się w Genewie spotkanie przedstawicieli Kościoła katolickiego i europejskiej społeczności żydowskiej dla omówienia spornej sprawy klasztoru sióstr karmelitanek.

W spotkaniu wzięli udział ze strony katolickiej abp Malines Brukseli – kard. Godfried Danneels, abp Lyonu – kard. Albert Decourtray, abp Paryża – kard. Jean-Marie Lustiger oraz abp Krakowa – kard. Franciszek Macharski, któremu towarzyszyli: ks. Stanisław Musiał SJ i red. Jerzy Turowicz, obaj członkowie Podkomisji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem.

Stronę żydowską reprezentowali: p. Tullia Zevi z Rzymu – przewodnicząca Unii Wspólnot Żydowskich we Włoszech, Wielki Rabin Francji – René Samuel Sirat, p. Théo Klein – przewodniczący Rady Przedstawicielskiej Instytucji Żydowskich we Francji i Europejskiego Kongresu Żydowskiego, p. Marcus Pardes – prezydent Komitetu Koordynacyjnego Organizacji Żydowskich w Belgii oraz prof. Ady Steg – prezydent Alliance Universelle Israélite (Powszechne Zjednoczenie Żydowskie).

W wyniku przeprowadzonej dyskusji przyjęty został przez jej uczestników następujący komunikat:

Dialog został wszczęty. Korzystając z gościnności władz szwajcarskich, jego uczestnicy, Żydzi i chrześcijanie, przedstawili kolejno swoje punkty widzenia i swoje odczucia. Następnie zredagowano wspólnie „Deklarację Oświęcimską” (Declaration d’Auschwitz) wyrażając w ten sposób swoje wspólne pragnienie liczenia się z niekwestionowaną rzeczywistością symbolicznego charakteru byłego obozu zagłady Auschwitz, pomnika i pamięci Shoah.

Pierwsze konkretne kroki w tym kierunku zostały określone. Dialog winien trwać nadal, by można było definitywnie ustalić zadowalający sposób poszanowania tego jedynego miejsca znajdującego się na polskiej, chrześcijańskiej ziemi.

Wszyscy są wezwani do uczestniczenia w tym staraniu o wzajemny szacunek i zrozumienie, poprzez refleksję, skupienie oraz – jeśli chodzi o wierzących – przez modlitwę serca.

DEKLARACJA OŚWIĘCIMSKA

ZAKHOR! – PAMIĘTAJ!

Do  mężczyzn i kobiet naszego czasu! Do tych, co żyć będą w przyszłości!

Wyodrębnione tereny Auschwitz i Birkenau są dziś uznawane za symboliczne miejsca „ostatecznego rozwiązania”, w imię którego hitlerowcy dokonali eksterminacji (shoah) sześciu milionów Żydów, w tym półtora miliona dzieci, tylko dlatego, że byli oni Żydami. Zginęli w opuszczeniu i pośród obojętności świata.

Skupmy się, rozpamiętując zagładę w milczeniu naszych serc. Niech modlitwa, która wzniesie się z naszych niemych warg, pomoże nam dziś i jutro lepiej szanować prawo do życia, do wolności i do godności innych, wszystkich innych.

Pamiętajmy, że każdy z tych, których zamordowano w Auschwitz, w Birkenau, Żydów, Polaków, Cyganów, rosyjskich jeńców wojennych, mógł każdego dnia wołać z prorokiem Sofoniaszem (I,15):

„Dzień ów będzie dniem gniewu,
Dniem ucisku i utrapienia,
Dniem ciemności i mroku”.

Źródło: Auschwitz. Konflikty i Dialog. Pod redakcją ks. Marka Głowni i Stefana Wilkanowicza. Kraków 1988, s. 176-178.