„Jan Paweł II i Benedykt XVI w Auschwitz” to album który oprócz zdjęć dwóch Papieży w Auschwitz przedstawia Homilię wygłoszoną przez Jana Pawła II podczas Mszy Św. na terenie KL Birkenau w 1979 roku i przemówienie Benedykta XVI wygłoszone w tym samym miejscu w roku 2006.

Redakcja ks. Jan Machniak
Opracowanie graficzne Jadwiga Mączka
Biblioteka Centrum Dialogu i Modlitwy 6
Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu, Wydawnictwo UNUM, Kraków 2009
ISBN 978-83-7643-020-1
Cena: 25 PLN. Zamówienia: education@cdim.pl
Dostępna także po angielsku i niemiecku.

Słowo Metropolity Krakowskiego Stanisław Kardynał Dziwisz

Dramat człowieka, jaki rozegrał się w Auschwitz, był zawsze bardzo bliski sercu sługi Bożego Jana Pawła II . Z pokorą stawał przed tajemnicą zagłady milionów ludzi jako kapłan i arcybiskup krakowski. Odważnie podjął pytanie o sens ofiary i śmierci niewinnych ludzi jako Piotr naszych czasów. Kiedy jako papież w czerwcu 1979 roku przybył do Oświęcimia, wypowiedział znamienne słowa: „Przybywam tu dzisiaj jako pielgrzym. Wiadomo, że nieraz tutaj bywałem… bardzo wiele razy! Wiele razy schodziłem do celi śmierci Maksymiliana Kolbe, wiele razy klękałem pod murem zagłady i przechodziłem wśród rozwalonych krematoriów Brzezinki. Nie mogłem tutaj nie przybyć jako papież. Przybywam więc do tego szczególnego sanktuarium, w którym narodził się – mogę powiedzieć – patron naszego trudnego stulecia, podobnie jak dziewięć wieków temu narodził się pod mieczem na Skałce Stanisław, patron Polaków. Ale przybywam nie tylko po to, żeby czcić patrona naszego stulecia. Przybywam, ażeby razem z Wami, bez względu na to, jaka jest Wasza wiara, jeszcze raz popatrzeć w oczy sprawie człowieka. Oczywiście, że przybywam, aby się modlić wspólnie z Wami wszystkimi, którzy tu dziś jesteście – i wspólnie z całą Polską – i wspólnie z całą Europą. Chrystus chce, abym stawszy się następcą Piotra, świadczył przed całym światem o tym, co jest wielkością człowieka naszych czasów – i co jest jego nędzą” (Jan Paweł II , Homilia podczas Mszy świętej na terenie byłego obozu zagłady, 7 czerwca 1979). Przybył do Oświęcimia, aby się modlić i dawać świadectwo o dramacie człowieka, jaki się tam rozegrał.

Doświadczenie Auschwitz – zagłady milionów Żydów i przedstawicieli innych narodów Europy – było zawsze wielkim wyzwaniem dla Ojca Świętego Jana Pawła II . Nie tylko pytał: „Dlaczego?”, ale przede wszystkim zastanawiał się nad tym, co zrobić, by tragedia człowieka nigdy się nie powtórzyła. Uczył nas modlitwy za tych, którzy zginęli w czasie II wojny światowej. Uczył modlitwy do Boga o przebaczenie i pojednanie. Pamiętał o ofiarach shoah. Niósł w swoim sercu przyjaciół z ławy szkolnej i z Uniwersytetu Jagiellońskiego, księży i nauczycieli, studentów i prostych ludzi, chrześcijan i Żydów – pamiętał o wszystkich. Powierzał miłosiernemu Bogu miliony ofiar totalitaryzmów na Zachodzie i na Wschodzie. Miał świadomość, że w duszy człowieka pozostała głęboka rana, którą może uleczyć tylko miłosierny Bóg.

Jan Paweł II był przekonany, że ofiara niewinnych ludzi w tajemniczy sposób, czytelny dla człowieka wierzącego, przyniesie zbawienne owoce. Dlatego zachęcał do otwierania serca na Chrystusa – Odkupiciela człowieka. W Chrystusie cierpiącym, umierającym na krzyżu i zmartwychwstałym widział nadzieję dla ludzkości przerażonej okrucieństwem holocaustu. Patrząc na Zbawiciela i tych, którzy w obozie dali świadectwo o Jego miłości jak św. Maksymilian Maria Kolbe, miał odwagę mówić o przebaczeniu i możliwości kochania na nowo.

Po śladach Jana Pawła II do Auschwitz przybył również Ojciec Święty Benedykt XVI. Pochylając się nad tablicami upamiętniającymi zbrodnię nazizmu, wezwał nas wszystkich do gorącej modlitwy: „To nasze wołanie do Boga winno jednocześnie przenikać nasze serca, aby obudzić ukrytą w nas obecność Boga – by Jego moc, którą złożył w naszych sercach, nie została stłumiona i zagrzebana w nas przez muł egoizmu, strachu przed ludźmi, obojętności i oportunizmu. Zanośmy to wołanie do Boga, skierujmy je również do naszych serc właśnie teraz, gdy pojawiają się nowe zagrożenia, gdy w ludzkich sercach zdają się panować na nowo moce ciemności: z jednej strony nadużywanie imienia Bożego dla usprawiedliwienia ślepej przemocy wobec niewinnych osób; z drugiej cynizm, który nie uznaje Boga i szydzi z wiary w Niego. Wołamy do Boga, aby pomógł ludziom opamiętać się i zrozumieć, że przemoc nie buduje pokoju, ale rodzi tylko dalszą przemoc – potęgujące się zniszczenie, które sprawia, że w ostatecznym rozrachunku przegrywają wszyscy” (Benedykt XVI, Przemówienie w byłym obozie koncentracyjnym, 28 maja 2006).

Ojciec Święty Benedykt XVI odwiedził Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu wybudowane z inicjatywy i przy wielkim wsparciu sługi Bożego Jana Pawła II . Zachęcił nas do kontynuowania idei swojego wielkiego Poprzednika, by w Oświęcimiu było miejsce modlitwy i dialogu, gdzie młodzi ludzie Europy będą się spotykać i z odwagą patrzeć w przyszłość.

Jako pasterz Kościoła krakowskiego cieszę się, że Fundacja Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu podejmuje liczne inicjatywy, by młodzież Europy mogła się spotykać na rekolekcjach i seminariach, rozmawiając w grupach o tym, co się wydarzyło, ucząc się szacunku dla ofiar i z odwagą podejmując wyzwania przyszłości.

Stanisław kard. Dziwisz, metropolita krakowski, Kraków, 29 czerwca 2009

Spis treści:

  • Stanisław Kardinał Dziwisz – Słowo Metropolity Krakowskiego
  • Ojciec Święty Jan Paweł II – Homilia podczas Mszy Świętej na terenie byłego obozu zagłady
  • Ojciec Święty Benedykt XVI – Przemówienie w byłym obozie koncentracyjnym Auschwitz­-Birkenau
  • ks. Jan Machniak – Jan Paweł II i Benedykt XVI w byłym obozie koncentracyjnym Auschwitz­-Birkenau
  • ks. Manfred Deselaers, ks. Jan Nowak – Centrum Dialogu i Modlitwy w Oświęcimiu