"Jest jeden jeszcze naród, jeden lud szczególny: lud Patriarchów, Mojżesza i Proroków, dziedzictwo wiary Abrahama. Kościół ma przed oczyma słowa Pawła Apostoła o jego potomkach: "do których należy przybrane synostwo i chwała, przymierze i Zakon, służba Boża i obietnice; ich przodkami są ci, z których pochodzi Chrystus według ciała" (Rz 9, 4-5; - słowa Nostrae aetate 4). Chrystus i apostołowie. I Ty sama, Dziewico-Matko, Córo Syjońska.

Ten naród żył z nami przez pokolenia, ramię w ramię, na tej samej ziemi, która stała się jakby nową ojczyznę jego rozproszenia. Temu narodowi zadano straszliwą śmierć w millionach synów i córek. Naprzód napiętnowano ich szczególnym piętnem. Potem zepchnięto do getta w osobnych dzielnicach. Potem wywołono do komór gazowych zadając śmierć - tylko za to, że byli dziećmi tego narodu. Modercy czynili to na naszej ziemi - może po to, aby ją zhańbyć. Nie można zhańbyć ziemi śmiercią niewinnych ofiar. Przez taką śmierć ziemia staje się świętą relikwią. Lud, który żył z nami przez wiele pokoleń, pozostał z nami po tej straszliwej śmierci milionów swych synów i córek. Wspólnie czekamy Dnia Sądu i Zmartwychwstania".

(Źródło: ZNAK 490, S. 61)